صدای گنجشک بود و موج هایی که بر روی آب اینجا و آنجا از صدا هایی نامرئی ساخته می شد...

شاید ارواحی از زیر آب ها شاید هم از بالای آب ها با هم حرف می زدند...

شاید صدای آنها می بود....

ولی نه....

شاید جای قدم های روح سرگردان خودم بود...

آخر اصلا دوست نداشتم کسی در کنج خلوتم باشد....

دلم کمی تنهایی می خواهد...

از زیر آب هم نور می زد...

سرم را خم کردم و زیر آب رفتم...

صدای آب پرد ه های گوشم را محکم گرفته بود...

چه صدای محکمی!آرام بود ولی...

انگار قطره های آواز می خواندند و رقص کنان اینطرف و آنطرف می رفتند...

پرده های گوشم اصلا تکان نمی خورد ولی باز محو شدم در صدای بی نفسی....

سبک تر از این نمی شد...

بر روی آب شناور شدم...

آب می رفت و من هم...

و باز صخره ها بودند و تصویر خورشید در آب...

و باز آب می رفت و من...

وباز من می رفتم و تصویر خورشید...