درس هفتم:الرحیم(مهربان باشیم)

قدم ششم بسم الله الرحمن الرحیم مهربان بودن با خود است.مهم نیست که هستیم کجا زندگی

میکنیم در جامعه چه مسئولیتی داریم از لحاظ مادی و یا اقتصادی در چه جایگاهی هستیم از چه جنس

نژاد یا کشوری هستیم یا..... بلکه آنچه اهمیت دارد این است که حامل روح خداوندیم و خدا ما را خلیفه

خود بر زمین قرار داده و این امانت گرانبها در دسترس ماست.

در جلسات قبل ذکری را یاد آور شدیم :خدا با من است من با خدا هستم.حال که چنین است ما حامل

خدا هستیم و خدا در جای جای وجودمان جای دارد باید به خود مهر بورزیم و خود را دوست بداریم.بدانیم

که این ظاهر طرح زیبای نقاش بزرگ است.اگر به اقتدار او ایمان داریم اگر او را بهترین و زبردست ترین

نگار گر هستی میدانیم اگر به استادی و آگاهی او اعتقاد داریم پس ظاهرمان را آنطور که هست دوست

بداریم.گله نکنیم که زیباتر نیستیم قدی کوتاه یا بلند داریم خیلی چاق یا لاغریم چشمها و یا بینی مان

مثل فلان هنرپیشه نیست .روزی مان یا شرایط زندگی مان کم است و مطلوب نیست.خانه مان کوچک

است یا فلان اتومبیل را نداریم.هر آنچه داریم را دوست بداریم و شکر گزار خدای علیم باشیم.او که خود

را دوست می دارد هر چیزی نمی خورد هر حرفی نمی زند هر جایی نمی رود.او که با خود مهربان است

حسادت نمی کند کینه ای از دیگران به دل نمی گیرد خشمگین نمی شود دروغ نمی گوید و .....

که میداند تمامی اینها روحش را به اسارت می کشند و او را از خدای متعال دورتر و دورتر می سازند

با خود مهربان باشیم و خود را دوست بداریم که عشق به خود یعنی عشق ورزیدن به او که تمامیت

هستی است.